Ze kwamen in 1891 in de buurt met La Tulipe Noire, hoewel dat slechts donkerpaars was, en opnieuw in 1955, met Queen of the Night, een diepe, diepe kastanjebruin. De zwartste tulp die nu bestaat, bloeide voor het eerst dertig jaar later op een koude winternacht in een kas in het kleine dorpje Oude Niedorp, waar bewoners nog steeds rondgingen op klompen.
Een 29-jarige tuinbouwer Geert Hageman was geobsedeerd door het creëren van een echt zwarte tulp vanaf het moment dat hij Dumas ‘roman als jongen voor het eerst las. In 1979 kruiste hij als jonge veredelaar, gefinancierd door een consortium van telers, een handvol veelbelovende variëteiten, hopend op precies de juiste combinatie en ook een beetje geluk. En dan kon hij, net als alle tulpenmakers, alleen maar wachten.
Net na middernacht op 18 februari 1986 besloot Geert zijn kas nog een laatste keer te controleren voordat hij naar huis ging. Het was ruim onder het vriespunt buiten, maar een aangename, 68 graden Fahrenheit binnen.
Duizenden tulpen die hij zeven jaar eerder uit zaad was begonnen, stonden voor het eerst in bloei. Elk geplant in zijn eigen pot, droeg een groene knop, die net kleur begon te vertonen. Terwijl hij de kas doorzocht, viel een kleine donkere bloem op. Was dit de zwarte tulp waarop hij had gehoopt en gewerkt?
Geert had niemand met wie hij die nacht zijn opwinding kon delen. Zijn vrouw sliep goed; zijn collega’s waren allemaal naar huis gegaan. In plaats daarvan dwaalde hij tussen de planten en dronk stilletjes een feestbier. Hoewel hij de Chicago Tribune later vertelde dat hij had verwacht dat hij zo’n bloem zou vinden, was het uiterlijk een bijna wonder. Onder zijn talloze planten produceerde slechts één, slechts één, die zwarte bloem.
De volgende dag nam hij zijn enkele tulp mee naar de West-Friese Flora-show in Bovenkarspel waar bloem en veredelaar voor veel opschudding zorgden. Plots was Geert een beroemdheid, geïnterviewd op televisie en door vele internationale nieuwsorganisaties. Toen de furie afnam, keerde Geert terug naar zijn groeiende patiëntoperatie. Het duurde nog 11 jaar om voldoende voorraad op te bouwen om de nieuwe tulp op de markt te brengen. In die tijd speelde Geert vele namen, waaronder Winnie Mandela en Dr. Martin Luther King Jr., maar uiteindelijk besloot Geert ‘Paul Scherer’. een eerbetoon aan het geduld en de volharding die tot alchemie leidt.
